بررسی تاثیر سطوح مختلف گوگرد جیره برتوان تولیدی بزغاله های رائینی

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف گوگرد جیره بر توان پرواری و خصوصیات الیاف، پژوهشی با استفاده از 40 راس بزغاله نر رائینی با میانگین وزن اولیه 15/2+-3/19 کیلوگرم و سن 9 ماه انجام گرفت. دامها بطور انفرادی به مدت 98 روز و بر اساس یک طرح کاملا تصادفی با 5 جیره آزمایشی حاوی سطوح 14/0%، 22/0%، 28/0%، 34/0% و 40/0% گوگرد در ماده خشک تغذیه گردیدند. جیره ها بر اساس جداول استاندارد غذائی ‏‏‎‏‎afrc‎‏ (1998) به نحوی متوازن شدند که مقدار انرژی قابل متابولیسم (57/9 مگاژول در کیلوگرم) و پروتئین قابل متابولیسم آنها (42/8%) یکسان باشد. قابلیت ضهم جیره های آزمایشی با استفاده از 15 راس بزغاله (3 بزغاله در هر جیره آزمایشی) اندازه گیری شد. کشتار مقایسه ای جهت اندازه گیری مواد متغذی و معدن ذخیره شده در بدن حیوانات صورت پذیرفت. اثر سطوح مختلف گوگرد بر افزایش وزن روزانه، ضریب تبدیل غذائی، وزن الیاف شسته شنده، وزن الیاف شسته شده و وزن کرک شسته شده معنی دار بود (05/0 ‏‎p<‎‏) همچنین سطوح مختلف گوگرد جیره تاثیر معنی داری (01/‏‎p<‎‏) بر وزن بدن شکم خالی، وزن لاشه، درصد لاشه، چربی ذخیره شده، قابلیت هضم ماده خشک، ماده آلی و انرژی خام جیره های آزمایشی داشتند. بین مقادیر نیتروژن، گوگرد، روی، مس، مولیبدن و سلنیم ذخیره شده بدن بزغاله های تغذیه شده با جیره های مختلف آزمایشی تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0‏‎p<‎‏). تجزیه و تحلیل معادلات تابعیت نشان داد که ارتباط بین گوگرد جیره و مقدار مس در کرک خطی بود. اما یک ارتباط درجه دو بین گوگرد جیره و بقیه صضفات ذکر شده مشاهده گردید. تفاوت معنید اری بین میانگین های ماده خشک مصرفی روزانه، درصد کرک، طول کرک و قطر کرک بزغاله های تغذیه شده با جیره های مخلتف وجود نداشت.بطور کلی نتایج بررسی های اقتصادی در این آزمایش نشان داد که سطح مناسب گوگرد جهت رشد و تولید الیاف در بزغاله های نر رائینی 23/0% در ماده خشک می باشد.